نظریه امنیّتی گفتمان ایجابی

امنیت در این نظریه به وضعیتی اطلاق می‌شود که در آن بین خواسته‌ها و داشته‌های بازیگر نسبتی متعادل وجود دارد به گونه‌ای که در چارچوب ضریب ایدئولوژیک آن واحد، نزد بازیگران تولید رضایت می‌نماید. برای شرح این نظریه توجه به سه بُعد این نظریه مهم است:

1. خواسته‌ها

مجموع نیازهای تعریف شده یک بازیگر که حکایت از ارزش‌مندی و اولویت آنها نزد وی دارد. (افتخاری، 1392، ص76)

2. داشته‌ها

 مجموع پاسخ‌های ارائه شده از سوی قدرت حاکمه به این خواسته را شامل می‌شود. داشته از جنس پاسخ بوده و می‌تواند به اشکال مختلف ارائه شود. برای مثال می‌توان به تحقق عینی یک خواسته یا ارائه پاسخی قانع‌کننده برای عدم تأمین آن، یا ارائه استدلال‌هایی مقبول برای مخاطب مبنی بر عدم امکان تحقق آن، اشاره داشت که تمامی آنها پاسخ به شمار می‌آیند. (افتخاری، 1392، ص76)

3. ضریب ایدئولوژیک

منظور آن ارزش‌هایی است که توسط جامعه و کارگزاران به صورت پیشینی و مشترک پذیرفته شده‌اند و بازیگر جهت صیانت یا تقویت آنها حاضر به هزینه‌کرد آن یا چشم‌پوشی از خواسته‌هایش می‌باشد. (افتخاری، 1392،ص 76)

شکل 3-2:مدل خطی- مدل منطقی1: نمودار الگوی امنیت ایجابی

با تأمل در این نمودار ملاحظه می‌شود تهدید به عنوان موضوع اصلی امنیت در گفتمان سلبی مبتنی بر آسیب‌ها می‌باشد. معنای این گزاره آنست که تهدید وجود استقلالی ندارد و به تبع آسیب‌ها که ریشه و بنیادی داخلی دارند (یعنی در نسبت خواسته- داشته شکل می‌گیرند) معنا و مفهوم می‌یابند. (افتخاری، 1392، ص76-78)